Kent u het gevoel dat uw organisatie geen geld meer heeft? Daar worden u en mensen in uw omgeving niet blij van en dat zorgt voor spanningen in uw bedrijf. Hoe lost u dat probleem op, en hoe komt u er bovenop?

Dat kan door in te zien dat snoeien vooraf gaat aan bloeien. Snoeien is mogelijk door objectief vast te stellen hoe de financiële boom die gecreëerd is in de loop van de jaren in elkaar steekt. Het is opvallend dat iedereen op dit moment tegen dit snoeien op ziet. Het lijkt wel alsof we het normaal zijn gaan vinden dat we genoeg geld hebben om alles te doen wat we tot voor kort konden doen. Het jaren-90 en nieuwe Millennium-groeidenken is tot een einde gekomen, maar hoe kunnen we omschakelen? Het antwoord is simpel: weten wat we kosten en wat we opbrengen. Maar, en dat is de uitdaging: hoe krijgen we weer grip en inzicht op onze (intrinsieke) kosten en opbrengsten? Want onze huizen zijn te duur geworden, onze arbeidskosten zijn relatief hoog ten opzichte van andere landen en we zijn gewend geraakt aan onze eigen kosten en opbrengsten. Wat is de toegevoegde waarde van bedrijfsonderdelen die wel geld kosten, maar niet genoeg opbrengen. Hetzelfde geldt voor onszelf en de activiteiten die wij ondernemen.

Veel organisaties in Nederland staan voor ingrijpende besluiten; bezuinigingsrondes die door de rijksoverheid worden geïnitieerd en effecten hebben op, bijvoorbeeld, gemeentelijke besturing en middeleninzet. Dat levert spanning op en krijgen we buikpijn van. Met inzicht in de verbanden tussen middelen, resultaten en effecten verzacht u die buikpijn. Aantonen van toegevoegde waarde op een objectieve manier kan buikpijn zelfs voorkomen.  Het is dan mogelijk om bewust te snoeien en weer te groeien, door een besturingsmodel te hanteren dat inzicht levert in alle verbanden tussen bedrijfsactiviteiten en kosten die daarmee gepaard gaan. Dat model hebben wij toegepast op gemeentelijke begrotingen waarbij duidelijk is gemaakt waar geld (middelen)  effectief is ingezet en waar geld (middelen), noem het, verspild werd. Vervolgens is besturing verbeterd door juiste beslissingen te nemen over middeleninzet.

Bezuinigen is daarmee onderdeel van de bedrijfsvoering geworden, een kernactiviteit, en is daarmee geen resultaat van extern opgelegde bezuinigdoelstellingen. Van buikpijn is dan sowieso geen sprake, omdat we het als hobby gaan beschouwen.

Johan Pastoor